انواع کابل شبکه

آشنایی با کابل شبکه

این مقاله انواع کابل های شبکه مورد استفاده در شبکه های کامپیوتری را به طور کامل توضیح می دهد. با مشخصات، استانداردها و ویژگی های کابل کواکسیال، کابل جفت تابیده و کابل فیبر نوری آشنا شوید. برای اتصال دو یا چند کامپیوتر یا دستگاه های شبکه در یک شبکه، از کابل شبکه استفاده می شود. سه نوع کابل شبکه وجود دارد. کواکسیال، جفت تابیده و فیبر نوری.

• کابل شامل هادی، عایق، قیطان و غلاف است. غلاف قیطان را می پوشاند، قیطان عایق را می پوشاند و عایق هادی را می پوشاند.
• غلاف، لایه بیرونی کابل کواکسیال است. این کابل را از آسیب فیزیکی محافظت می کند.
• سپر بافته شده، محافظ سیگنال ها را در برابر تداخل و نویز خارجی محافظت می کند. این سپر از همان فلزی که برای ساخت هسته استفاده می شود ساخته شده است.
• عایق از هسته محافظت می کند. همچنین هسته را از سپر بافته جدا نگه می دارد. از آنجایی که هم هسته و هم سپر بافته شده از فلز یکسانی استفاده می کنند، بدون این لایه، یکدیگر را لمس کرده و یک اتصال کوتاه در سیم ایجاد می کنند.
• هادی سیگنال های الکترومغناطیسی را حمل می کند. بر اساس هادی کابل کواکسیال را می توان به دو نوع طبقه بندی کرد. کابل کواکسیال تک هسته ای و کابل کواکسیال چند هسته ای.

استفاده از کابل کواکسیال در شبکه

کابل کواکسیال تک هسته ای از یک هادی فلزی مرکزی (معمولا مسی) استفاده می کند، در حالی که کابل کواکسیال چند هسته ای از چندین رشته نازک سیم فلزی استفاده می کند. کابل های کواکسیال اصولاً برای شبکه کامپیوتری ساخته نشده اند. این کابل ها برای اهداف عمومی ساخته شده اند. آنها حتی قبل از به وجود آمدن شبکه های کامپیوتری مورد استفاده قرار می گرفتند. آنها هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند حتی استفاده از آنها در شبکه های کامپیوتری کاملاً متوقف شده است.

در آغاز شبکه های کامپیوتری، زمانی که کابل های رسانه ای اختصاصی برای شبکه های کامپیوتری در دسترس نبود، مدیران شبکه شروع به استفاده از کابل های کواکسیال برای ساخت شبکه های کامپیوتری کردند.

به دلیل هزینه کم و دوام طولانی، کابل های کواکسیال برای نزدیک به دو دهه (دهه های 80 و 90) در شبکه های کامپیوتری مورد استفاده قرار گرفتند. کابل های کواکسیال دیگر برای ساخت هر نوع شبکه کامپیوتری استفاده نمی شوند.

مشخصات کابل های کواکسیال

کابل های کواکسیال در چهار دهه گذشته مورد استفاده قرار گرفته اند. در طی این سال ها بر اساس عوامل متعددی از جمله ضخامت روکش، فلز هادی و مواد مورد استفاده در عایق کاری، صدها مشخصات برای مشخص کردن ویژگی های کابل های کواکسیال ایجاد شده است. از این مشخصات، تنها تعداد کمی در شبکه های کامپیوتری مورد استفاده قرار گرفت.

استفاده از کابل جفت تابیده در شبکه

کابل جفت پیچ خورده در درجه اول برای شبکه های کامپیوتری ساخته شده است. این کابل به کابل اترنت نیز معروف است. تقریبا تمام شبکه های کامپیوتری LAN مدرن از این کابل استفاده می کنند. این کابل از جفت سیم های مسی عایق بندی شده با کد رنگی تشکیل شده است. هر دو سیم به دور یکدیگر می پیچند تا جفت شوند. معمولاً چهار جفت وجود دارد. هر جفت دارای یک سیم رنگ ثابت و یک سیم رنگی است. رنگ های ثابت آبی، قهوه ای، سبز و نارنجی هستند. در رنگ نواری، رنگ ثابت با رنگ سفید مخلوط می شود.

بر اساس نحوه جداسازی جفت ها در غلاف پلاستیکی، دو نوع کابل جفت پیچ خورده وجود دارد. UTP و STP. در کابل UTP (جفت پیچ خورده بدون محافظ)، همه جفت ها در یک غلاف پلاستیکی پیچیده می شوند. در کابل STP (جفت پیچ خورده محافظ)، هر جفت با یک محافظ فلزی اضافی پیچیده می‌شود، سپس همه جفت‌ها در یک غلاف پلاستیکی بیرونی پیچیده می‌شوند.

شباهت ها و تفاوت های کابل های STP و UTP

• هر دو STP و UTP می توانند داده ها را با سرعت های 10 مگابیت در ثانیه، 100 مگابیت در ثانیه، 1 گیگابیت بر ثانیه و 10 گیگابیت در ثانیه انتقال دهند.
• از آنجایی که کابل STP حاوی مواد بیشتری است، گرانتر از کابل UTP است.
• هر دو کابل از همان کانکتورهای مدولار RJ-45 (جک ثبت شده) استفاده می کنند.
• هر دو کابل می توانند حداکثر 1024 گره در هر بخش را در خود جای دهند.
• STP نسبت به کابل UTP مقاومت بیشتری نسبت به نویز و EMI دارد.
• حداکثر طول بخش برای هر دو کابل 100 متر یا 328 فوت است.

کابل فیبر نوری

این کابل از یک هسته، روکش، بافر و ژاکت تشکیل شده است. هسته از رشته های نازک شیشه یا پلاستیک ساخته شده است که می تواند داده ها را در مسافت های طولانی حمل کند. هسته در روکش پیچیده شده است. روکش در بافر پیچیده شده است، و بافر در ژاکت پیچیده شده است.

• Core سیگنال های داده را به شکل نور حمل می کند.
• روکش نور را به هسته منعکس می کند.
• بافر نور را از نشت محافظت می کند.
• ژاکت از کابل در برابر آسیب فیزیکی محافظت می کند.

کابل فیبر نوری کاملاً در برابر EMI و RFI مصون است. این کابل می تواند اطلاعات را در مسافت طولانی با بالاترین سرعت انتقال دهد. این می تواند اطلاعات را تا 40 کیلومتر با سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه انتقال دهد. فیبر نوری از نور برای ارسال داده استفاده می کند. نور را از یک نقطه پایانی به نقطه دیگر منعکس می کند. بر اساس تعداد پرتوهای نور در یک زمان معین، دو نوع کابل فیبر نوری وجود دارد. SMF و MMF.

• کابل نوری SMF (فیبر تک حالته) : این کابل تنها یک پرتو نور را حمل می کند. این کابل قابل اعتمادتر است و پهنای باند بسیار بالاتر و فواصل طولانی تری را نسبت به کابل MMF پشتیبانی می کند. این کابل از لیزر به عنوان منبع نور استفاده می کند و طول موج 1300 یا 1550 نانومتری نور را منتقل می کند.
• کابل نوری MMF (فیبر چند حالته) : این کابل چندین پرتو نور را حمل می کند. به دلیل پرتوهای متعدد، این کابل داده های بسیار بیشتری را نسبت به کابل SMF حمل می کند. این کابل برای مسافت های کوتاه تر استفاده می شود. این کابل از یک LED به عنوان منبع نور استفاده می کند و طول موج های 850 یا 1300 نانومتری نور را منتقل می کند.